Kristallen En Meditatiehoudingen

Daar is moed voor nodig. Oneindig veel moed (Kristallen en maanenergie). Zeker als je weet dat je met allen die wegtrekken door de wildernis heen moet, voordat je misschien een plek vindt die beter is. En of je die plek vindt, is nog maar de vraag. Natuurlijk kun je moed putten uit het feit dat je niet alleen ontsnapt, maar met de anderen van het volk en met degenen die ook naar de vrijheid smachten

Is het genoeg om de angst voor het onbekende in bedwang te houden (Ammonieten en hun helende werking). Is het genoeg om niet in wanhoop te verzinken als je staat aan de oever van de Rietzee, die nog niet is gesplitst? Niet voor niets is de naam bekend van degene die zich als eerste in de Rietzee stortte – voordat de zee naar twee kanten wegvloeide en de droge bodem zichtbaar werd

Er was trouwens al eerder moed nodig. De Eeuwige geeft de instructie dat de Bné Jisrael, de nakomelingen van Ja’akov, kleren en waardevolle voorwerpen moeten vragen aan hun buren. Ik kan me van mezelf niet voorstellen dat ik naar mijn buren zou gaan en zeggen: „Hebben jullie kleren voor mij, en gouden en zilveren voorwerpen, want ik ga met mijn hele familie en mijn volk weg.

Immers, dat is een bizar verzoek. En de Bné Jisraël konden niet weten dat de Egyptenaren hen gunstig gezind waren. De kracht van edelsteensieraden. Althans, volgens Exodus. Moed dus. Veel moed. Om de vrijheid te verwerven is ontzettend veel moed nodig. Hoe ellendig het leven ook is, om een andere weg in te slaan is moed nodig

En dat geldt voor iedereen. Edelstenen en persoonlijke groei. Vrijheid is een prachtig begrip, maar in de praktijk roept het ook veel angst op. Want zul je niet te veel aan je lot over worden gelaten als je echt vrij bent? Kun je de vrijheid wel aan? Kun je zoveel verantwoordelijkheid voor je eigen leven en lot wel aan? Zul je niet willen terugvallen op het oude vertrouwde, hoe ondermijnend dat oude vertrouwde ook is

De Magie Van Kyaniet

Dwars door onze angsten heen, in weerwil van alle schrikbeelden die onze fantasie over het onbekende kan oproepen. De seider herinnert ons eraan dat iedereen, steeds weer opnieuw een keuze moet maken, individueel en met het collectief, voor een leven in vrijheid. Dronken met Poeriem? Ik ben het nooit geweest.

Dronkenschap is hoe dan ook naar (Fossielen als symbolen van oneindigheid). Dus het heeft me altijd gefascineerd waarom we verondersteld worden dronken te worden tijdens dit feest. Gaat het alleen om het inzicht van de wijzen van alle culturen dat een gesanctioneerde uitlaatklep een dag per jaar (Poeriem) of een paar dagen per jaar (Carnaval) nodig is voor een soepeler samenleven? Als ze dat al de enige reden zou zijn, zouden de chachamiem (de joodse wijzen) dat nooit zeggen

Met een omweg is die te vinden in de midrasj - De oude mystiek van turkoois. Wat ik me nooit had gerealiseerd is dat Amalek familie van ons is. De Israëlisch-Britse leraar en filmmaker Michael Kagan, die begin februari een workshop gaf voor BHC, droeg dat aan. Amalek is een afstammeling van Esav, de broer van Ja’akov

Woedt die strijd nog steeds? Amalekieten zijn er niet meer. Althans, we weten niet meer wie nog afstammelingen van de Amalekieten zijn. Maar als symboolnaam is de naam ‘Amalek’ nog springlevend. In elke generatie heeft het joodse volk zijn vijand als Amalek gezien en hem zo benoemd. Wat zo interessant is, is dat de traditie voorschrijft dat men zó dronken moet zijn dat men het verschil tussen Mordechai (afstammeling van Ja’akov) en Haman (afstammeling van Amalek) niet meer weet.

Goeden én kwaden maken deel uit van onze gemeenschap en onder onze tegenstrevers zijn kwaden én goeden. pyriet. Normaliter lijkt Poeriem heel weinig met onze werkelijkheid van doen te hebben. Normaliter is het gewoon een leuk feest met, voor wie nauwkeurig leest, een wel heel grimmige afloop: een massaslachting onder onze vijanden

De Helende Kracht Van Barnsteen

Maar in onze gepolariseerde wereld, waarin iedereen zo precies weet wie Mordechai en wie Haman is, krijgt Poeriem een extra dimensie - Kristallen en bescherming in huis. Als al die gezworen vijanden in de wereld een dagje samen dronken zouden kunnen worden (zonder alcohol moet dat ook mogelijk zijn), dan zou er iets van de broodnodige ontspanning komen

Chag sameach. Mijn vrees dat de nieuwe aron hakodesj er teveel als een kast uit zou zien en zou misstaan in ‘de Uil’ is niet bewaarheid geworden. Ja, als alle deuren dicht zijn, staat er een egaal witte kast in de nis onder het grote raam van de Uilenburgersjoel. Maar die ziet er, tot mijn verbazing, niet erg ‘kasterig’ uit.

En als de twee grote deuren met de groene, zachte bekleding opengaan en de bewerkte houten deuren voor de eigenlijke aron zichtbaar worden, vindt er een totale transformatie plaats. Kristallen en creativiteit. Dan krijgt de Uil, dankzij die groene kleur (die zo wonderwel match t met de groene kleur van de balkons en het andere houtwerk) en het lichte hout met zijn tekening, iets huiselijks

Toen: massief en glorieus. Nu: open en bescheiden. Toen moest de sjoelganger het gevoel krijgen tegenover iets groots te zijn, Iets veel Groter dan hijzelf. Nu wordt de gelijkheid van sjoelgangers veel meer benadrukt, evenals de toegankelijkheid in de relatie tussen mens en Eeuwige. Niet dat dat bewust zo is bedacht door het bestuur dat opdracht gaf voor de aron en de ontwerpers/bouwers van de aron; de aron moest passen in de ruimte, wat dat dan ook betekende.

Een sjoeldienst is niet meer iets dat tot een heel andere wereld behoort, zoals vroeger. De Uilenburgersjoel is een multi-functionele ruimte geworden; hij wordt niet meer – zoals vroeger – alleen voor de dienst gebruikt (Kristallen en dromen). Net zoals in ons leven de sjoeldienst meer één van onze vele activiteiten is geworden en niet datgene dat totaal anders is

De Spirituele Betekenis Van Diamanten

Het is zoals het is. Wat ik wel weet, is dat de nieuwe aron het gemakkelijker zal maken de dienst dat ietsje meer te geven waar iedereen naar snakt, doordat de Tora rollen daadwerkelijk altijd aanwezig zijn – op hun plaats. Zichtbaar (in de geopende ark) en onzichtbaar (in de gesloten ark), maar hoe dan ook aanwezig.

In mijn eigen auto (Larimar). Maar ergens onderweg bij het eruit tillen uit de auto gaat het toch nog mis. De vrouw die ik aanspreek op straat, omdat ik hulp nodig heb (asielzoekster? ze spreekt geen woord Duits of Engels?) en ik hebben niet zo veel geluk als mijn buurjongen en ik bij het erin tillen

De timmerman (die dezelfde dag komt voor iets heel anders) en ik krijgen het met moeite weer in elkaar. Maar het glas in het deurtje is toch gebroken (Rhodoniet). Nog een meevaller: het glas is niet aan stukken. Je kunt langs de breuk kijken en daar op den duur wel aan gewend raken, net als met het gebroken glasscherm van mijn I-pad

We nemen het mee op onze tochten. We zijn er vanwege de oudheid en vertrouwdheid mee verknocht, al staat het soms wel in de weg. Soms zou je het willen inruilen, maar dat doe je niet. De spirituele betekenis van diamanten. Zeker niet als je het verhaal erachter kent. Het kan hoogstens in een andere kleur worden geverfd

Fluoriet

Maar ach, zo lang de ouderdom en de liefde waarmee het kastje is gemaakt nog zichtbaar is, nemen we het gewoon mee op onze reis door de tijd en het leven (agaat). En we nemen het mee in het nieuwe seculiere jaar. Moge dat een goed jaar worden voor onze kehilla, voor ieder die daarbij hoort en voor hun beminden